Egmond – Paul's Boekenwereld

Wat er zoal te beleven is in schrijfland, en nog wat

Beste lezer,

Het lijkt alsof ik geen bliksem uitvoer. Technisch klopt dat, want uitvoeren is ook exporteren en dat doe ik echt niet. Ik zou niet weten wat ik zou moeten exporteren. Misschien is geitenkaas iets. O nee, dat moet je hier importeren, hè?

geitenkaas
Geitenkaas

Nou, toch ben ik bezig, hoe ongelofelijk het ook klinkt. Om te beginnen even een ‘wapenfeit’: gisteren heb ik de halve marathon gewandeld, in Egmond aan Zee. Daarvoor had ik een sponsorpagina opgezet bij het reumafonds en ik ben trots te mogen zeggen dat er een prachtig bedrag is gedoneerd. Mijn enorme dank aan iedereen die me hiermee een hart onder de riem heeft gestoken (en zere voeten heeft bezorgd maar dat was maar tijdelijk 😉 ). Enorme dank gaat uit naar The BlackSheepIndie, die me een enorme boost hebben gegeven. 🙂

Verder… misschien weet je nog dat ik ooit eens een kinderboek heb geschreven. Charisma, de jonge heks. Toendertijd heb ik jaren (letterlijk!) gestoken in het vinden van iemand die voor dat boek tekeningen wilde maken. Ik heb een aantal tekenaars gevonden maar die haakten telkens na een aantal maanden af en dat is, op z’n zachtst gezegd, niet erg leuk. Maar! HoeraDaar is nu verandering in gekomen! Iemand is volop tekeningen aan het maken! Jippie en hoera alom, al is dat amper genoeg lof om te tuiten!

Er gaat dus ooit een nieuwe versie van Charisma uitkomen met echte tekeningen. Om je een indruk te geven laat ik er hier een zien. Niet verder vertellen hoor!

Charisma 4

Geweldig toch? 😀

Tenslotte kan ik melden dat ik Kobie weer opgepakt heb. Wie Kobie is? Dat is een hoofdpersoon uit het Nederlandse Nanowrimo-verhaal van vorig jaar. Dat ging een tijd heel hard en opeens liep ik tegen een blokkade aan. Ik wist waar het verhaal heen moest maar hoe ik daar moest komen… echt een raadsel met turbo. Een paar dagen geleden kreeg ik een idee, ging als een malle aan het schrijven en… vandaag gebeurde er iets in het verhaal waar ik van opkeek. Dat gebeurt wel vaker hoor; dan schrijf ik iets heel anders dan wat ik in mijn hoofd heb. Het verhaal heeft het tenslotte voor het zeggen, ik lever enkel de vingertjes.

Nou, dat was ‘m weer even voor vandaag. Fijne dag nog en tot de volgende keer!